صبرت که تمام شد ، نرو

معرفت تازه از آن لحظه آغاز میشود . . .

عادت ندارم درد دلم را ،

به همـه کس بگویم ..! ! !

پس خاکش میکنم زیر چهره ی خندانم... ،

تا همه فکر کنند

نه دردی دارم و نه قلبـی

شاید من مینویسم شما نمیخوانید...

اما مخاطب که شما باشین مدیونم اگر ننویسم

از خدا دیگر هیچ نمیخواهم ،

دیگر هیچ آرزویی ندارم ،

رویایم را میخواستم که به آن رسیدم ،

دنیا را میخواستم که آن را به دست آوردم ،

رویایی که همان دنیای من است،

و شمایی که همان

دنیای

من هستین….

(خانووووووووم قویدل)